Welkom bij Een kijkje achter de schermen. Een blog waar kennis en ervaring wordt gedeeld door verschillende fotografen en creatieve ondernemers over de hele wereld. We zijn allemaal verbonden door onze passie voor food en fotografie. Gast van deze week: Tono Balaguer van @tonofoodphoto.
Kun je jezelf voorstellen?
Hallo, ik ben Tono Balaguer uit Valencia. Ik begon 30 jaar geleden in de fotografiebusiness, wat betekent dat ik geen “millennial-man” ben.
Ik ben onderweg ook ingenieur/architect, bootkapitein, elektronicatechnicus en muzikant geweest. Ik ben dus al die jaren heel actief geweest, maar mijn enige echte beroep, waar ik van hou en ook mijn brood mee verdien, is fotografie.
Ik heb een Pink Lady Food Photographer of the Year-prijs gewonnen in 2021 (3e plaats in de categorie Wijnen, zie onderstaande afbeelding). Ik probeer mijn vrije tijd zoveel mogelijk weg te brengen van technologie en computers.
Indien mogelijk reis ik graag met mijn camper. Omdat ik in Valencia woon, is mijn leven erg verbonden met de zee, dus ik hou van varen en kajakken op zee.
Hoe ben je begonnen met food fotografie en hoe heb je het geleerd?
Ik begon met fotografie en deed portretten voor mijn vriendin en later ook voor haar vrienden. Zodra ik bij een modellenbureau begon te werken, kreeg ik mijn eerste baan in de mode, wat mijn echte startpunt van mijn carrière was.
Ik ben een zeer autodidact, ook met fotografie. Eerst begon ik te fotograferen op basis van mijn intuïtie en later, in mijn eenjarige militaire tijd, begon ik wat boeken te lezen van een Amerikaanse vriend over het technische gedeelte. Die boeken waren erg nuttig als uitgangspunt.
Wil jij je voedselfotografie verbeteren?
Kun je jouw stijl beschrijven?
Omdat ik voor reclamegerelateerde banen wil werken, moet ik me aanpassen aan veranderende trends. Maar ik heb ook mijn eigen stijl ontwikkeld. Ik begon met mijn algemene kennis van fotografie, meestal met betrekking tot compositie en belichting, bewerking en zoveel andere dingen die met fotografie te maken hebben.
Doordat ik in het begin van mijn carrière niet ben begonnen met het maken van foodfoto’s, had ik nog geen eigen stijl. Dus ik heb me hier minstens een jaar zorgen over gemaakt.
Ik volgde wat online mentoring, keek naar veel webinars. Ik was ook erg actief op sociale media als onderdeel van mijn opleiding om mijn persoonlijke taal te vinden met voedselfotografie.
Na een tijd van testen en experimenteren met verschillende belichtingen, stijlen en kleurgradaties, vond ik uiteindelijk mijn eigen stem.
Ik bereikte het punt waarop mensen begonnen te zeggen dat ze mijn foto’s konden herkennen tussen een heleboel andere goede foto’s van fotografen. Die opmerkingen maakten me blij omdat ik voelde dat ik eindelijk dat punt had bereikt, dat ik aan het vechten was om te vinden.
Wauw…. Ik vergat mijn stijl te omschrijven. Ik zou zeggen dat ik 3 stijlen heb die ik beheer met mijn klanten:
– Moody dark, dat is degene waar ik het meest van geniet en die het meest wordt herkend.
– Licht dat vrij creatief is, maar ik laat meer “lucht” over voor klanten om hun afbeeldingen in het frame te helpen integreren
– Commercieel: dit is doen waar bepaalde klanten om vragen, ongeacht hoe de gevraagde stijl is, de uitdaging is om aan de verwachtingen van de klant te voldoen.
"Er is een onzichtbare grens tussen kopiëren en inspiratie opdoen."
Heb je speciale tips over food- en/of restaurantfotografie?
Nou, ik werk het liefst in mijn studio omdat ik de hele omgeving onder controle heb. Maar klanten vragen zeker om in hun restaurant te fotograferen omdat ze de structuur en de juiste apparaten hebben om hun voedselrecepten te ontwikkelen en te creëren.
Dus probeer ik zoveel mogelijk een studio-setting in de beste hoek van het restaurant na te bootsen. Ik probeer zoveel mogelijk van mijn rekwisieten en achtergronden mee te nemen, wat soms een kleine nachtmerrie is.
Maar mijn tip is om mijn werkomgeving zoveel mogelijk na te bootsen in het restaurant. Ik probeer het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken om mijn creativiteit een boost te geven wanneer ik niet in mijn studio ben, waarbij ik me zoveel mogelijk voel alsof ik in mijn studio ben.
Wat is de belangrijkste vaardigheid van een (food)fotograaf?
Maar één? Fotografie is een kwestie van al je aangeleerde en creatieve vaardigheden bij elkaar brengen en ze allemaal in minder dan een seconde samenbrengen. De vaardigheid is om in real-time te kunnen werken, wetende wat toe te voegen en wat af te nemen van de scène. Want minder is meer. Het moeilijkste voor mij is om na het maken van mijn startcompositie enkele rekwisieten/elementen te vereenvoudigen om het hoofdproduct helderder te laten schijnen tussen de rest.
Hoe blijf je leren als (food)fotograaf/creatieveling?
Ik heb een interne thermometer; wanneer ik andere professionele foto’s zie en ik een luide “Wow” roep die diep van binnen uit me groeit. Dit betekent dat deze creatieveling iets doet dat me zo boeit dat ik liefde voel voor die creatie.
Soms bewonder ik dat gewoon en het geeft me een nederig gevoel en herinnert me eraan dat we altijd moeten leren, want voedselfoto’s zijn zoals het leven is, stop nooit met leren.
Een andere keer analyseer ik dat beeld en leer ik iets van mijn bewondering. Maar vandaag leer ik door mijn eigen onderzoek te doen en bewonder ik het werk van enkele goede fotografen.
Hoe koester je je creativiteit?
Het klinkt misschien ongebruikelijk, maar ik probeer niet naar ander werk te kijken, maar in plaats daarvan met mezelf te werken. In het verleden heb ik veel tijd geïnvesteerd in het voorbereiden van elk stilleven, dus ik leerde van mijn eigen proces hoe ik met de elementen in de scène omga.
Ik analyseer zoveel en doe ook veel trial/error, en later denk ik aan deze stappen als ik de foto’s bekijk. Dus het antwoord zou in mezelf duiken, weg van Pinterest en moodboards.
Creativiteit en “inspiratie in andermans werk” zijn tegengestelde dingen. Ik denk dat creativiteit datgene is wat diep van binnenuit groeit en je geeft er vorm aan.
Welke fotografen en/of kunstenaars inspireren jou?
Persoonlijk geloof ik dat ik meer geïnspireerd ben door kunstwerken zelf dan door fotografen/kunstenaars. Omdat we allemaal mensen zijn en niet altijd even creatief zijn.
Zoals ik al eerder zei, probeer ik mijn inspiratie niet te besmetten met kunstwerken van iemand anders. Maar ik moet toegeven dat ik graag naar Instagram-accounts kijk zoals @hautescuisines, @foodartblog, @foodfluffer… achter deze accounts vind je ervaren curatoren die de beelden selecteren. Ik zou graag meedenken met deze curatoren bij het kiezen van de uitgelichte afbeeldingen.
Heb jij tips voor het opbouwen van een goed portfolio?
Het komt mijns inziens zelden voor dat een opdrachtgever in jouw portfolio hetzelfde beeld aantreft dat hij/zij voor ogen heeft. Soms vinden ze fotografen die al een afbeelding in de portfolio hebben, precies zoals ze zich hun afbeelding voorstellen.
Maar het is een gekke nachtmerrie om van tevoren een portfolio op te bouwen met alle dromen van de potentiële klant. Dus ik denk dat we hier niet geobsedeerd door hoeven te raken.
We moeten onze geliefde afbeeldingen opnemen, en ook de afbeeldingen die meer succes hebben bij klanten en/of op sociale media.
De meeste mensen zeggen dat je van alles een klein stukje moet meenemen, maar aangezien dat een utopische uitdaging is, moeten we de utopie zo dicht mogelijk benaderen, zonder onszelf er gek van te maken.
Hoe vinden klanten jou?
Ik zou mezelf willen afvragen “hoe vinden GOEDE klanten jou”? Of nog beter “hoe vind ik GOEDE klanten”?
Ze bereiken me via Instagram of mijn webpagina, maar mijn gepubliceerde werk en echte klanten die met hun branchegenoten praten, werken soms veel beter.
Toen ik in mijn eerste 10 jaar met fotografie begon, eindigde 90% van de schattingen in geaccepteerde en in een baan. Wat ik nu ervaar is dat klanten heel veel e-mails of DM’s sturen naar veel fotografen en vaak kiezen ze op basis van de lagere tarieven. Als het tegenovergestelde van wat voorheen gebeurde, eindigt 80% van de schattingen tegenwoordig niet in een klus.
Hoeveel tijd besteed je aan social media en welke kanalen gebruik je het meest?
Hoe minder ik kan, maar je hebt een minimum nodig om er te zijn. Ik krijg stress van sociale media omdat platforms zijn gemaakt om ervoor te zorgen dat je zoveel mogelijk tijd binnen doorbrengt, maar we hebben ook tijd nodig om te bewerken, de foto’s te selecteren en alle computertaken na de opnames. Dus ik zou nooit de juiste man zijn voor de eigenaren van sociale media, maar je moet er zijn.
Ik gebruik alleen Instagram, want als ik er een moet kiezen, is dit het beste voor een foodfotograaf. Als ik betrokken zou zijn bij onderwijs en het opbouwen van een YouTube-community als mijn inkomstenbron, zou ik minder tijd hoeven te investeren in de creatieve taak en meer in sociale media.
Maar aangezien we nooit zullen weten wat we morgen gaan doen, investeer ik vandaag liever niet meer tijd dan het minimum om aanwezig te zijn.
Wil jij je voedselfotografie verbeteren?
Welk deel vind je het leukst aan (food)fotograaf zijn?
Ik hou van het hele proces, behalve wanneer ik naar de juiste ingrediënten moet zoeken, want ik vind nooit alles wat ik nodig heb op één plek en ik moet overal heen rijden om het te vinden. Soms kan dat een beetje gekke taak zijn.
Maar als ik alles wat ik nodig heb in mijn koelkast of op mijn tafel heb, dan begint het plezier, vanaf het allereerste moment tot het laatste shot, een geweldige tijd. Ach, ik hou niet van die laatste taak om al het serviesgoed schoon te maken en alle borden en props terug op hun plaats te zetten.
Hoe zorg je ervoor dat je een balans vindt tussen vrije tijd/thuis en werk?
Goeie vraag deze. Je moet NEE leren zeggen.
Zoals ik je al zei, willen sociale media dat je er een hele dag bent, dus je moet je bewust zijn van technologie wanneer je het echte leven deelt met je gezin thuis.
Ik probeer de weekenden te gebruiken om weg te zijn van elk scherm, daarom probeer ik mijn tijd in de natuur door te brengen: roeien in mijn kajak of wandelen in de bergen en slapen in mijn busje, zo ver mogelijk weg van waar de 3G, 4G, 5G , en toekomstige G zal mij bereiken.
Welke lessen heb je onderweg geleerd??
Hard werken en niet wachten op beloningen. Als je verwachtingen hebt, kun je frustratie op je af voelen komen.
Ik geniet van wat ik doe en dat is een persoonlijke beloning, dus ik heb geen beloningen, vind-ik-leuks of opmerkingen van derden nodig.
Als professional is het cruciaal om in jezelf te geloven en niet afhankelijk te zijn van de feedback van anderen. Positieve feedback mag uw heldere blik niet verstoren, ook een negatieve mag uw dag niet verpesten.
Waar maak je je foto’s, thuis of in een studio?
Sinds ik 30 jaar geleden in het fotovak ben begonnen heb ik mijn studio aan huis maar wel op aparte niveaus.
Het is dus een huis en in het onderste gedeelte woon ik met mijn gezin en het hoogste niveau is een professionele studio met alle uitrusting, achtergronden, rekwisieten, verlichting.
Geen grote maar wel het juiste formaat voor foodfotografie. Ik denk dat het moeilijk is om klanten naar je werkplek te halen als je in je woonkamer werkt.
Dat is goed voor online klanten, maar als klanten naar de opnames willen komen, moet je een fotostudio hebben met alle tools en middelen die je nodig hebt tijdens de opnames.
Hoe maak je een fotografie & styling set?
Ik werk als een schilder met een wit canvas. Het klinkt een beetje typisch, maar het is precies hetzelfde.
Ik werk dus niet met moodboards maar test verschillende achtergronden, belichtingen etc.
Deze eerste tests zijn nuttig om te weten welke kant ik als eerste zal lopen.
Het is van cruciaal belang om zelfkritisch te zijn en snel te detecteren wat goed werkt en wat niet werkt in jouw scène, direct uit de doos.
Na deze eerste set ga ik hetzelfde te werk met een tweede test met hetzelfde product of met een ander product, afhankelijk van het budget heb ik meer of minder tijd om met elk product te werken.
Waar begin je, gebruik je een moodboard?
Ik probeer er geen te gebruiken tenzij de klant er een meebrengt. Omdat alles wat je van anderen ziet op de een of andere manier je eigen creativiteit kan bepalen, is onderbewustzijn erg verraderlijk. En er is soms een onzichtbare grens tussen kopiëren en inspiratie opdoen.
Welke tools mogen in een fotografie setting niet ontbreken?
Ik denk dat de juiste achtergrond, de juiste belichting en het hoofdonderwerp een held moeten zijn. Je hebt de camera en lens nodig waar je je prettig bij voelt. En het belangrijkste is om tijd te hebben om met hen samen te werken. Hiermee kun je een eenvoudig maar zeer indrukwekkend beeld creëren. Maar dit zijn degenen die niet gemist kunnen worden.
Welk licht werk je het liefst (daglicht/kunstmatig)?
Het belangrijkste hier is je oog.
Misschien kun je “het licht zien”. Dat is een van de moeilijkste dingen om te leren, omdat je één lichtpatroon kunt leren, of twee of een aantal.
Maar je moet in staat zijn om het juiste licht te creëren voor je ‘hero food’, dat totaal verschillend kan zijn van de ene foto tot de andere of van het ene voedsel tot het andere.
Daarom herhaal ik nooit mijn belichtingsschema’s, ik creëer een nieuw licht voor elke opname, afgezien van enkele richtlijnen die mijn stijl bepalen.
Ik gebruik alle lichten; goede ramen die naar het zuidoosten, zuidwesten en noordwesten wijzen, flitsers, en soms werk ik samen: natuurlijk licht plus continu licht. Ik vraag me eerst af wat voor soort verlichting mijn scène nodig heeft en later creëer ik die. Ik bepaal of flitsers of natuurlijk licht het beter zouden doen voor mijn doelverlichting en ik loop in die richting.
Kun je aangeven met welke apparatuur je werkt?
Ik werk al lang met Canon en ben daar blij mee, maar ik ben verliefd op Carl Zeiss prime-lenzen en nu ben ik overgestapt op body’s uit de Sony A7-serie om de Zeiss Batis-lenzen te gebruiken.
Ik gebruik ze allemaal: 25, 40, 90, 135, alleen als ik een extreme macro nodig heb schakel ik over op een specifieke Sony macrolens omdat Batis geen echte 1:1 macrolens heeft.
Aangezien ik lang geleden met Zeiss-lenzen en mijn analoge Hasselblad 6×6-camera’s heb gewerkt, is er een romantisch gevoel in mij om het genoegen te hebben om te genieten van de Zeiss T*-lenzen in het digitale tijdperk.
Met de Canon-body voel ik een nauwkeurigere focus en ze doen verbluffende uitrusting. Nikon doet ook verbluffende dingen. Ik denk dat het merk van de uitrusting niet cruciaal is, aangezien ik met al deze merken heb gewerkt, maar het licht en je oog zijn de sleutelwoorden
Wat is jouw droom…..?
Mag ik vragen om een paar miljoen dollar, zodat ik van mijn fotografie als hobby kan genieten in plaats van mezelf te moeten verkopen bij klanten en al die commerciële kanten van dit werk?
Ik zou heel graag een creatieve jongen willen zijn, maar aangezien fotografie mijn broodwinning is, zou ik dat nooit krijgen totdat ik een paar miljoen vond in een zak onder een boom… Maar serieus… gewoon om te genieten van fotografie als artiest zonder mijn inkomen uit mijn hobby moeten halen. Klinkt logisch? Ik ben helemaal geen materiële man, maar het is moeilijk om creatief te zijn in een wereld waar veel influencers een recept plus foto maken voor $ 50 voor hun klanten.
Hoe zie je jezelf over 5 jaar..?
Hetzelfde als ik nu ben maar met een paar goede klanten meer. Ik ben goed met mezelf en mijn fotografie. Zou graag de gezondheid hebben om hier lang van te genieten.
